Op werklocaties (campussen) waar bedrijven uit kennisintensieve sectoren zijn gevestigd, is het vanzelfsprekend om rekening te houden met de wensen en eisen van werknemers. Het succes van de daar gevestigde bedrijven is immers afhankelijk van de mogelijkheid om personeel aan zich te binden. Dit leidt tot een hoge kwaliteit van gebied en gebouwen. Bedrijven op de logistieke en gemengde werklocaties moeten nu ook mee in de war for talent.

Deze ontwikkeling biedt kansen voor een kwaliteitsimpuls op werklocaties. Bedrijven die in een krappe arbeidsmarkt mensen willen aantrekken, zullen iets extra’s moeten bieden. Tijdens het onlangs gehouden congres Logistiek Vastgoed werden voorbeelden genoemd van die extra’s. Het gaat dan om het verbeteren van het binnenklimaat door bijvoorbeeld het vergroten van daglichttoetreding. Een ander voorbeeld was het creëren van goede verblijfsruimtes, waaronder dakterrassen. Ook de beschikbaarheid van een eigen locker werd expliciet genoemd. Deze op het oog triviale maatregel is eigenlijk heel interessant. Een eigen plek in een groot distributiecentrum vermindert het gevoel van anonimiteit en vergroot de binding van de werknemer met het bedrijf.

Logistieke dienstverleners richten naast de genoemde extra’s ook hun hoop op de transitie van het werk zelf. De verwachting is dat medewerkers uitgerust gaan worden met smartbrillen. Het werk wordt daardoor makkelijker, leuker en/of interessanter waardoor het imago verbetert. Dit zou meer talent moeten trekken naar de logistieke sector. Bijkomend voordeel voor het bedrijf is dat een leidinggevende via de smartbril mee kan kijken en waar nodig kan ondersteunen. Overigens roept dit weer de vraag op of het werk daardoor aantrekkelijker wordt of juist niet: ‘big brother is watching you’.

De beschikbaarheid van voldoende personeel drukt weer een harde stempel op de kwaliteit van het regionale vestigingsklimaat. Dit maakt dat op werklocaties meer rekening gehouden moet gaan worden met de wensen en eisen van werknemers. De belangen van bedrijven en hun werknemers komen meer parallel te lopen.

Het is aan overheden, gebiedsontwikkelaars, projectontwikkelaars en bedrijven zelf, om deze kans te grijpen om kwalitatief hoogwaardige werklocaties te maken. Op zowel gebieds- als gebouwniveau. De war for talent wordt gewonnen door de wensen van werknemers leidend te maken bij de (her)ontwikkeling van werklocaties. En dat zou eigenlijk zo altijd moeten zijn.

Reinoud Fleurke
SADC en bestuurslid SKBN